Kópasker – Raufarhöfn
Po obudzeniu się idę do portu porzucać wędką, jak zwykle z zerowym efektem. Zmarznięty wracam do kampera. Ela w tym czasie poszła na spacer po plaży. Nieśpiesznie zbieramy się do wyjazdu. Ruszamy drogą 870 na północ. Jest to tak zwana droga arktyczna. Choć nazwa sugeruje coś niesamowitego to jest to zwykła szutrowa droga wzdłuż brzegu oceanu jakich wiele na Islandii. Nie ma to jak chwytliwa nazwa. Co prawda w najbardziej wysuniętym na północ punkcie drogi zbliżamy się do koła podbiegunowego, ale droga go nie przekracza, bo musiałaby biec po ocenie. Tak w wolnym tempie docieramy do najdalej wysuniętego na północ miasteczka Islandii – Raufarhöfn. Na jego początku znajdują się kamienne łuki zwane Arctic Henge. Przedstawiają one pogańskie nordyckie wierzenia w 72 krasnoludów symbolizujących pory roku na świecie. Każdy skalny blok nosi imię innego krasnoluda.
Następnie skręcamy do portu, gdzie podejmuję kolejne bezskuteczne próby złowienia ryby. Oj, kolacji dzisiaj nie będzie. Ela w tym czasie idzie na spacer do pobliskiej latarni morskiej i na klify.
Po drugiej stronie zatoki znajduje się kemping na którym zatrzymujemy się spędzamy resztę dnia.