Tarrafal – Chã de Feijoal – Topo de Coroa – Terrafal
Ostatniego dnia na Santo Antao postanawiamy zdobyć najwyższy szczyt wyspy – wulkan Topo de Coroa (1979 m n.p.m.).
W tym celu jedziemy do wioski Chã de Feijoal, gdzie zaczyna się szlak. Najpierw brukowaną drogą jedziemy do znanego nam punktu widokowego Miradouro de Campo Redondo, gdzie odbijamy w terenową drogę, która doprowadza nas do zamkniętej na sznurek bramy. Nie mamy odwagi sami jej otworzyć. Gdy planujemy jak inaczej dostać się na szlak podjeżdżają dwaj rowerzyści i otwierają bramę, aby przejechać. Tłumaczą nam, że brama jest po to aby kozy nie przechodziły.
Wjeżdżamy więc na teren wioski i parkujemy przy początku ścieżki. Idziemy drogą, która doprowadza nas do kolejnej bramy. Teraz już śmiało ją sami otwieramy i wychodzimy poza wioskę. Droga opada i doprowadza nas na dno wąwozu, którym dalej podążamy. Następnie ścieżka wspina po zboczu i dalej biegnie przy krawędzi kanionu. Niezbyt stromo podchodzimy coraz wyżej. Następnie wspinamy się po dosyć stromym żwirowym zboczu na pagórek. Gdzie robimy odpoczynek.
Dalej szlak prowadzi lekko pod górę po zboczu, aż docieramy do niewielkiej dolinki z której widać masywny stożek Topo de Coroa.
Po meczącej, ale niezbyt długiej wspinaczce stajemy na szczycie. Wieje tu tak mocno, że momentami ciężko ustać. Oglądamy widoki. Niestety pomimo błękitnego nieba widoczność nie jest zbyt dobra, ale i tak jest fajnie.
Tą samą drogą wracamy do samochodu i jedziemy z powrotem do Tarrafal, gdzie docieramy już po ciemku.