Mývatn – droga 862
Po śniadaniu jedziemy do szczeliny skalnej Storagja. Nie jest to jakaś spektakularna szczelina jak na warunki islandzkie, ale atrakcją są ciepłe jeziorka na jej dnie w których niektórzy zażywają kąpieli. Gdzieś jednak czytaliśmy, że woda w nich jest wątpliwej jakości, dlatego nie decydujemy się tam zamoczyć.
Po krótkim spacerze jedziemy do oddalonego o kilka kilometrów obszaru geotermalnego Hverir. Już z drogi widzimy unoszące się dymki. Zatrzymujemy się na przydrożnym parkingu i oznaczoną ścieżką prowadzącą przez okoliczne pomarańczowe wzgórza docieramy do bulgoczących oczek błotnych i syczących kopców. Jak zwykle robi to na nas ogromne wrażenie. Oczywiście wszędzie czuć zapach siarki. Ścieżką kluczącą pomiędzy kolejnymi wywierzyskami obchodzimy cały obszar, a następnie wracamy do kampera.
Przejeżdżamy kolejne kilkanaście kilometrów na parking u stóp wulkanu Viti. Charakteryzuje się on wewnętrznym jeziorkiem o tej samej nazwie i turkusowej barwie. Jednak padający deszcz uniemożliwia nam obejrzenie tej atrakcji. Czekamy na okienko pogodowe. Niestety przysłowiowe islandzkie 15 minut zmienia się w 4 godziny, ale w końcu przestaje padać. Wychodzimy obejrzeć wulkan. Początkowo mieliśmy w planie obejście go dookoła, ale niestety po deszczu jest takie błoto na ścieżce, że porzucamy ten plan.
Tak zupełnie nieoczekiwanie zrobiło się późne popołudnie. Jedziemy więc na wyszukane miejsce do spanie położone przy drodze 862. Po drodze zatrzymujemy się jeszcze przy niecodziennej atrakcji. Jest nią prysznic z ciepłą wodą stojący tuż przy drodze. Nie mogę odpuścić takiej okazji. Przebieram się w kąpielówki wskakuję pod ciepły strumień wody. Wymoczony mogę spokojnie udać na miejsce noclegu.
